Naam: Aboe Abdi Allah Ahmad ibn Mohammed ibn Hanbal As-Shaibani Ad-Dhohali
Geboortejaar: 164H / 780M
Sterftejaar: 241H / 855M
Ahmad ibn Hanbal was een islamitische rechtsgeleerde en een grote geleerde van de Hadith. De vierde onder de vier grote Imams van Ahlu Sunnah wal-Jama3a en de oprichter van de Hanbali-wetschool. Hij werd bekend vanwege zijn diepgaande kennis en zijn sterke memorisatie. Daarnaast stond hij bekend om zijn edele karaktereigenschappen zoals geduld, nederigheid en vergevensgezindheid.
Vele geleerden hebben zich goed over hem uitgesproken. Imam As-Shaafi3ie zei over hem: “Ik vertrok van Bagdad en ik liet niemand achter die meer godsvrees, vroomheid en kennis had dan Ahmad Ibn Hanbal”. Zijn boek Al-Musnad wordt door de geleerden gezien als een van de bekendste en meest uitgebreide boek op het gebied van de Hadith.
In het jaar 164H werd Imam Ahmad Ibn Hanbal geboren in Bagdad. Hij groeide op als weeskind. Bagdad was destijds een bruisende stad dat ver ontwikkeld was en waar vele wetenschappen en kunsten werden bedreven. De familie van Ahmad ibn Hanbal wilde graag dat hij kennis opdeed. En dit gebeurde ook in het jaar 179H. In dat jaar begon hij met het opdoen van kennis in de Hadith bij zijn leraar Husheim ibn Bashir Al-Waasiti tot aan zijn dood in 183H. Tot het jaar 186H bleef de Imam nog kennis opdoen van de Hadith in Bagdad. Vanaf 186H begon hij met reizen naar plekken om kennis op te doen. Hij ging naar Irak, Alhijaaz, Tohama en Yemen. Hij nam kennis van vele verschillende geleerden. Op zijn veertigste jaar, in het jaar 204H, begon hij in Bagdad aan het onderwijzen van Hadith en het geven van Fatawa.
Ahmad Ibn Hanbal werd bekend vanwege zijn geduld bij de beproeving die hij heeft ondergaan en dat bekend stond onder de naam “Fitnah Khalq Al-Qoraan”, oftewel ‘de beproeving van de schepping van de Koran’. Deze beproeving ontstond tijdens de heerschappij van de Abbasieden, toen Al-Ma-moen, Al-Moe3tasim en Al-Waathiq de leiders van de moslims waren. Deze leiders waren onder de veronderstelling dat de Koran een schepping is. Dit behoort tot de ideologie van de Mu3tazilah. Ahmad Ibn Hanbal en de andere geleerden waren het hier niet mee eens, waarna Ahmad Ibn Hanbal gevangen werd genomen en gemarteld. Toen hij vrij kwam keerde hij terug naar het preken en onderwijzen van de mensen.
In de tijd van Al-Waathiq werd hij zelfs verboden om zich te scholen met mensen. Toen Al-Mutawakil aan de macht kwam, werd deze beproeving in zijn geheel teniet gedaan. In de maand Rabi3 Al-Awal van het jaar 241H werd Imam Ahmad ziek en kwam, op 77 jarige leeftijd, te overlijden.